بس که دیوار دلم کوتاه است،
هر که از کوچه تنهایی ما میگذرد،
به هوای هوسی هم که شده،
سرکی می کشد و می گذرد...
خیلی ها نفرین میکنن ، تلافی میکنن ، اما من نه !
نفرین من؛
الهی اونی که دوستش داری تنهات نذاره...
تلافی من ؛
میرم تا به اون برسی و سر راهت نباشم!
راستی ؛
قد من دوست داره ...؟
عشق یکجانبه، سؤالی است که بی جواب مانده است؟!
عشق کور نیست، فقط نمیبیند قلب چشمه است،
و رود خانه زبان کلمات و اعمال را در یک ترازو وزن نمیکنند،
فقط بلبل میتواند گل سرخ رابشناسد
زندگی را هر طور نگاه کنی زیباست!
دوست داشتن عشق می آفریند و عشق صداقت ،
چه خوب است عاشق باشیم تا هیچ وقت دروغ نگوییم!
زمانی دراز نگرانیم که چگونه زنده بمانیم،
سپس خود را دل مشغول چگونه نمردن می کنیم؛ این است تمایز هوشمندانه....
دلم برای جنگ های لوله خودکاری ،
دلم برای شیطنتهای کودکی و ایستادنهای مکرر پشت در دفتر،
دلم برای معلمهایی که عاشقانه آزردنم،
و عشق هایی که بی بهانه آزردمشان،
و از همه بیشتر دلم برای خدا تنگ شده...
گاه دلتنگ میشوم دلتنگتر از همه دلتنگی ها،
گوشه ای مینشینم و حسرت ها را می شمارم و باختن ها
وصدای شکستن را ...
نمیدانم من کدامین امید را ناامید کردم و کدام خواهش را نشنیدم
و به کدام دلتنگی خندیدم
که چنین دلتنگم...
زندگی زیباست زشتی های آن تقصیر ماست
در مسیرش هرچه نازیباست آن تدبیر ماست
زندگی آب روانی است روان میگذرد
آنچه تقدیر من و توست همان می گذرد...
شب تاریک وبیم موج و گردابی چنین حائل؛
کجا دانند حال ما سبکباران ساحل ها...
آن فرو ریخته گل های پریشان بر باد
کز می جام شهادت همه مدهوشان اند
نامشان زمزمه نیمه شب مستان باد
تا نگویند که از یاد فراموشان اند
