خطاب به مولايمان امام زمان عليه السلام

من در اين خلوت خاموش سکوت / اگر از ياد تو يادي نکنم مي شکنم / و از آن غربت و تنهايي تو / من ز خود مي رنجم و خجل مي گردم / که چرا مانده ام و تنهايم / رفته آن قافله سالار و رها کرده مرا / در بيابان پر از رنج خودم / من به خود مي گويم / کاروان رفت و تو در خواب و بيابان در پيش / کي روي ره ز که پرسي چه کني چون باشي؟