به نام آفريدگار عشق، آنکه خود زيباست و زيباييها را دوست دارد

بياييد زيبا بين يا خوش بين باشيم ستاره : شبا نور مي ده تا به همه بفهمونه که با نور عبادت مي شه خونه رو روشن کرد سحر: هميشه شبها با راز و نيازش منو به ياد يه شعر زيبا مي ندازه و اون اينه که: شب خيز که عاشقان به شب راز کنند...

سايه: هميشه همراهت هست، خيلي همدم خوبيه، با زبون بي زبوني بهت مي گه من هيچ وقت تو رو تنها نمي گذارم، رفيق نيمه راه نيستم. هديه: نعمت خوبيه، با عشق به تو تقديم شده است، به همين خاطر بايد خوب ازش محافظت کني. راضيه: هميشه از خدا راضيه، چه تو خوشيها، چه تو سختي ها، مي گه خدا هر چي که بهم بده همون رو دوست دارم، چون خدا بهتر از خودم منو ميشناسه و راه سعادت منو بهتر مي دونه. آرزو: به آدم اميد مي ده، اما اگه آرزوي خوبي باشه، آرزوهاي بد آدم رو به جاهاي بد مي کشونن. سيما: سيماي عشق رو به معشوقش نشون مي ده و عشق رو براش به تصوير مي کشه مينا: مثل مرغ مينا، هميشه مشغول ذکر و ياد خداست.

عسل: فوايد خيلي زيادي داره، باعث شفاي خيلي از دردها مي شه و مي تونه درمان بعضي از بيماريهاي روحي هم باشه... بهار: تا مياد، نسيم بهاري رو همراهش مياره تا همه رو به ياد نعمتهاي خدا بيندازه و تا اينکه عشق رو بهتر معنا کنند باران: همين که مياد به فکر دعا مي افتم، چون يکي از جاهايي که دعا مستجاب مي شه به هنگام باران هست. مژده: مژده وصال يار و مژده خوبيها و مژده محبت رو يه انسان مي ده ندا: نداي عشق رو يه همراه داره که مي تونه با اين عشق مقدس، انسان رو به عشق الهي وصل کنه، چون هر ازدواجي شروع يک عشق مقدس است. دريا: پر از موجه، گاهي هم طوفاني ميشه، و گاهي هم آرام است، اون موقعي که طوفاني است با موجهاش مي خواد بهت بگه چرا نشستي و هيچ کاري نمي کني، بلند شو يه کاري براي خودت و اون دنياي خودت انجام بده،